bu dünyada adalet yok!!!

Bilgisayarın başına oturduğumda niyetim Burgazada'nın keyfini birkaç resim ve birkaç cümleyle anlatmaktı.

Tam o sırada kanal D'de yayınlanmakta olan "Öyle bir geçer zaman ki" dizisinin bir sahnesine takıldım. Okulda disiplin kuruluna verilen Mete, öğretmenlerin kuralcılığı ve duyarsızlığıyla öfkesinin doruğuna varıyor ve en sonunda "bu dünyada adalet yok!!" diyerek öfkesinin son soluğunu bırakıyordu.

Çarptı beni sahne, ve dünyada adalet yok diye tekrarlarken buldum kendimi. Gerçektende yok bana göre. Çünkü insanoğlunda adalet duygusu yok, yaradılışında yok çünkü.. Adalet, bizi yaradanda var, o da öbür dünyada..

Çevremdeki insanlara ve olaylara baktığımda, adaleti, yine kendi gibi insanoğlunun yazdığı kurallara bırakan, kendisi için kendi adaletini uygulayan bencil ve duyarsız robotlar görüyorum artık.

Bana göre adalet paylaşmaktır, insanoğlu paylaşmak istemiyor artık.

Adalet her canlı varlığa aynı duyarlılığı ve sevgiyi gösterebilmektir, insanoğlu tahammül edemediği herşeye karşı duyarsız ve sevgisiz artık.

Adalet karşısındakinin düşüncesine saygı duymak, empati yapabilmektir, insanoğlu kendi düşüncesini karşı tarafa empoze edebilmek için akla hayale gelmedik şeytanlıklar yapıyor artık.

Kocaman şehirlerin insanları kentli olmanın ayrıcalığını yaşadığını zannederken, binbir aldatmacadan kendini koruyabilmek için sürekli tetikte, dikkatli, uyanık olmaya çalışırken, sadece insan gibi yaşamanın keyfini tümden yitiriyorlar.

Safiyet=salaklık, iyiniyet=aptallık, empati yeteneği=entellik, masumiyet demode artık. Geçmişe dönük tüm değerlerimizi sorgulamaya başladık, nihayetinde gereksiz bulunanlar elenecek. Ama yerine ne konacak o belli değil. İşte bu kargaşayı gözlemliyorum son on yıldır neredeyse.

Büyüyen evlatları kötülüklerden koruyabilmek, evlilikleri hırçınlıklardan arındırabilmek, benliği huzura ve doğruluğa sabitleyebilmek sanki artık çok zor gibi. Yeni dünya insanı tanımına doğru adım adım gidiyoruz sanki.....