Köşebaşı sokak çiçekçilerine bayılıyorum. Bugün iş dönüşü yine birinin yanından geçerken göz göze geldik. Sıcacık güldü, bende karşılık verip iyi akşamlar dedim. İinanılmaz pozitif enerjileri var ve bunu hemencecik size geçiriveriyorlar.

On adım sonra resmini çekmediğime pişman oldum. Bu yazının başucuna iliştirirdim ve yazıya çok yakışırdı. Yarın akşam tezgahı yine açmışsa çekip buraya koyacağım söz.

Daha önceleri de dikkatimi çekmişti. Hangi sokak çiçekçisinin yanından geçsem önce çiçeklerine sonra yüzüne bakıyorum ve aynı gülümseme. İçten ve güzel.. Onlarla pazarlık etmek her müşterinin olmazsa olmazı tabiki. Ama her pazarlıkta karşı cümleleri "Canın sağolsun be ablam".
İşte budur, buduuur.!!

Zaten çiçek sattıkları için bir sıfır öndeler. Çiçekler insana o güzelim renkleri ve eşsiz kokularıyla öyle bir enerji ve moral veriyorlarki. (ama tabiki bu duyguyu hissedebilen ve doyasıya kullanabilen tek varlık biz kadınlar oluyoruz.:))

İnsanın hatıralarına da kaynak oluyor çiçek kokuları. Misal, izmirdeki halamı ne zaman hatırlasam, balkonunda çay içerken alt kattan köklenip üçüncü kata dallarını uzatan yasemin çiçeğinin kokusu gelir burnuma. Ya da geçen yaz gittiğimiz marmaris'i düşündüğümde, ilk akşamda tanıştığım melisa ağacının muhteşem parfümünü hatırlarım.

Hayatı katlanılır kılan birkaç güzellikten biri çiçekler. Yarın bir demet almalıyım, canım çekti.:)))